In de prijswinnende roman haalt de ik-figuur herinneringen op aan zijn vriend W., die ineens verdwenen is. Volgens de jury, bestaande uit Gerbrand Bakker, Kees ’t Hart, Joke Linders, Marja Pruis en Geart de Vries (voorzitter), slaat Tiemen Hiemstra met zijn prijswinnende boek andere wegen in dan wat op het ogenblik gebruikelijk is in de Nederlandstalige literatuur. “Tiemen Hiemstra schreef met de roman W. een bijzonder, aansprekend en wonderbaarlijk verhaal rondom een vriendschap. Hoe ze elkaar op de middelbare school ontmoetten, hoe ze met elkaar optrokken, elkaar steunden, wat ze uitspookten. Het plezier, de wederzijdse bewondering, de wonderlijke gebeurtenissen, de grappen, het geluk. Hier en daar fluistert in dit lichte en vrolijke proza wel duisternis door maar daar leggen deze jongens zich niet bij neer.” De jury looft ook verder Hiemstra’s manier van schrijven: hij weet van gewone gebeurtenissen iets ‘ongrijpbaars en afwijkends’ te maken. “Hij slaagt erin via het gewone het ongewone op te roepen”, aldus het jury-rapport.

De andere vijf genomineerden van deze editie van de Anton Wachterprijs waren: Het Objectief van Martien van Agtmaal; Een soort eelt van Rinske Bouwman; Moeders. Heiligen van Dieuwertje Mertens; Xerox van Fien Veldman en De Beesten van Gijs Wilbrink. Alle zes genomineerden waren aanwezig in Harlingen. Het was de eerste keer in de geschiedenis van de prijs (die sinds 1977 bestaat) dat de prijswinnaar pas op de dag van uitreiking bekend werd gemaakt, voorafgaand aan het Literair Festival Harlingen.

Eerdere winnaars van de prijs zijn onder meer Arnon Grunberg, A.F.Th. van der Heijden, Tessa de Loo, Peter Buwalda, Ilja Pfeijffer en (in 2022) Simone Atangana Bekono.

De prijs bestaat uit een bedrag van 2000 euro en een beeldje van Anton Wachter. De Anton Wachterprijs wordt georganiseerd door Bibliotheken Noord Fryslân samen met Gemeentemuseum het Hannemahuis en Van der Velde Boeken, in opdracht van de gemeente Harlingen en in samenwerking met de Vestdijkkring.

Uit het juryrapport

Tiemen Hiemstra schreef met de roman W. een bijzonder, aansprekend en wonderbaarlijk verhaal rondom een vriendschap. De ik-figuur haalt herinneringen op aan zijn vriend W, die ineens verdwenen is. Hoe ze elkaar op de middelbare school ontmoetten, hoe ze met elkaar optrokken, elkaar steunden, wat ze uitspookten. Ook tijdens hun studie in Antwerpen. Het plezier, de wederzijdse bewondering, de wonderlijke gebeurtenissen, de grappen, het geluk. Hier en daar fluistert in dit lichte en vrolijke proza wel duisternis door, maar daar leggen deze jongens zich niet bij neer.

De ik-verteller en zijn vriendin Hilde, waarmee ook W bevriend was, gaan naar hem op zoek. Soms menen ze hem te zien of iets over hem te horen. Er is zelfs sprake van een dubbelganger maar Hiemstra is niet het soort schrijver dat ons daar duidelijkheid over verschaft in een sentimentele slotscène. Zijn roman discussieert tot het einde over wat is en niet is, over vriendschap, over verlangen naar wat niet terugkeert en over voorzichtigheid. Dit alles in een op het eerste gezicht aanstekelijke stijl vol kleine grappen en fraaiigheden, waarbinnen Hiemstra alle somberheid aan het oog probeert te onttrekken. Het ongrijpbare ligt soms ineens voor de hand via gewone zinnen en belevenissen van een paar behoedzame maar daarom des te opmerkelijker personages.

Hiemstra slaat andere wegen in dan wat op het ogenblik gebruikelijk is in de Nederlandstalige literatuur. Dit is een bijzondere roman, de jury kent met veel genoegen en unaniem de Anton Wachter Prijs toe aan Tiemen Hiemstra.